Mieszkam w Norwegii i szukam...
…nie wiem, gdzie jesteś, lecz żyjesz gdzieś na tej planecie i pewnego dnia wspólnie dotkniemy tej furtki, której ja teraz dotykam. Twoja dłoń dotknie tego kawałka drewna, właśnie tutaj. Wtedy przejdziemy przez nią, upojeni przeszłością i przyszłością, i będziemy dla siebie najwspanialszą na świecie parą. Nie wiem dlaczego, ale teraz jeszcze nie możemy się spotkać. Ale któregoś dnia pytania staną się odpowiedziami i czekają nas wspaniałe chwile.
A każdy krok na moście, który musimy przejść, by się spotkać, przybliża nas do siebie.
/Richard Bach: Most przez wieczność/