na Portalu Randkowym

W dzisiejszych czasach, dzięki rozwojowi technologii i globalnemu charakterowi społeczeństwa, miłość nie zna granic. Randkowanie w epoce globalnej to fascynująca podróż, która umożliwia poznawanie ludzi z różnych kultur i zakątków świata. Znalezienie miłości po drugiej stronie globu może być zarówno ekscytującym jak i wymagającym wyzwaniem. Dlatego przedstawiamy kilka cennych wskazówek, które pomogą wam czerpać radość z międzynarodowego randkowania.

1. Otwartość na Nowe Kultury

Randkowanie z osobą z innej kultury może być inspirujące i fascynujące. Jednak ważne jest, aby zachować otwartość umysłu i szacunek wobec odmiennych tradycji, zwyczajów i przekonań. Wspólne odkrywanie i szanowanie kulturowej różnorodności wzmacnia więź między partnerami.

2. Komunikacja jako Klucz

Międzynarodowe randkowanie często wiąże się z odległością, dlatego komunikacja odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu związku. Wykorzystujcie zaawansowane technologie, takie jak wideorozmowy czy wiadomości internetowe, aby pozostawać w kontakcie na co dzień. Rzetelna i regularna komunikacja wzmacnia związek i pomaga w pokonywaniu trudności.

3. Wyrażanie Wzajemnych Oczekiwań

Randkowanie na odległość wymaga jasnego wyrażania oczekiwań i planów na przyszłość. Ważne jest, aby zrozumieć, jakie są wasze wspólne cele i czy macie podobne plany na przyszłość. Dzięki temu unikniecie rozczarowań i będziecie mogli zbudować solidny fundament waszego związku.

4. Odwiedziny i Spędzanie Czasu Razem

Jednym z najważniejszych aspektów międzynarodowego randkowania jest możliwość odwiedzin i spędzania czasu razem. Planujcie regularne wizyty i wspólne podróże, które umożliwią wam pogłębienie waszego związku i tworzenie niezapomnianych wspomnień.

5. Zaangażowanie i Wysoka Dawkę Cierpliwości

Międzynarodowe randkowanie może być czasami trudne i wymagające cierpliwości. Ważne jest, aby oboje partnerzy byli zaangażowani w ten związek i gotowi podjąć wysiłek, aby utrzymać go na długą metę. Wykazujcie wyrozumiałość i wsparcie wobec siebie nawzajem.

6. Pogodzenie Różnic Czasowych

Innym wyzwaniem w międzynarodowym randkowaniu jest różnica czasowa między waszymi lokalizacjami. Starajcie się znaleźć wspólne okno czasowe, które pozwoli wam spędzić czas na rozmowach i dzieleniu się ze sobą emocjami.

7. Zaufajcie Swojemu Instynktowi

Międzynarodowe randkowanie może być pełne nieznanych terenów i nieoczekiwanych wyzwań. Zaufajcie swojemu instynktowi i intuicji w podejmowaniu decyzji. Jeśli miłość jest prawdziwa, związek przetrwa nawet najtrudniejsze chwile.

Wnioski:

Randkowanie w epoce globalnej otwiera przed nami nowe, fascynujące perspektywy. Miłość bez granic może być pięknym doświadczeniem, które umożliwia poznawanie ludzi z różnych kultur i tradycji. Kluczowe w międzynarodowym randkowaniu to otwartość, komunikacja, zaangażowanie i wspólne plany na przyszłość. Cierpliwość i zaufanie do swojego partnera są równie istotne, aby utrzymać związek na odległość. Pamiętajcie, że miłość nie zna granic, a wspólnie pokonane wyzwania mogą przynieść niezapomniane nagrody.

Partnerstwo jest najpowszechniejszym w obecnych czasach modelem związku, który stale wzrasta na popularności. Na czym zatem ono polega i jakie cechy musi spełniać tego rodzaju relacja?

Partnerstwo to nic innego jak dzielenie obowiązków między dwie żyjące ze sobą osoby oraz podejmowanie przez nie wspólnych decyzji. Relacje damsko-męskie tego typu muszą cechować się kompromisem w każdej sytuacji. Ważne jest poszukiwanie rozwiązania, które będzie korzystne dla obu stron, tak aby żadna z nich nie poczuła się w pewnej mierze poszkodowana. Rozmowa jest kolejną istotną kwestią, która stanowi podstawę związku partnerskiego. Nazywanie swoich potrzeb i wzajemne dopełnianie się oraz słuchanie tego, co ma nam do powiedzenia druga osoba, jest niezwykle ważne.

Pomoc w trudnych chwilach lub obowiązkach domowych oraz nieustanne wpieranie partnera umacnia związek i przekształca go w stabilną relację opartą na zaufaniu, szacunku i bezpieczeństwie. Każdy z nas chce się czuć kochany i mieć świadomość tego, że w razie kłopotów ma na kogo liczyć. Prócz harmonii między obojgiem zakochanych, ważna jest także prywatność dla każdego z osobna. Czas spędzony tylko we własnym towarzystwie oraz spełnianie swoich pasji stanowi swobodę, która pozytywnie wpływa na związek. Odpowiedzialność za utrzymanie ogniska domowego stanowi kolejną ważną cechę w związku partnerskim, w którym to obie połówki powinny dzielić się rachunkami, pracą czy wychowywaniem dzieci.
Związek partnerski jest nowoczesnym modelem rodziny, w którym zarówno kobieta, jak i mężczyzna odgrywają podobne role, uzupełniając się nawzajem i pomagając w rozwiązywaniu problemów przy wspólnym podejmowaniu decyzji.

Nazywane inaczej w psychologii “wysokoreaktywnymi”, nie mają lekkiego życia. Od najmłodszych lat podatne na krytykę, zwłaszcza niesprawiedliwą i ze strony osób najbliższych, szczególnie autorytetów, jak rodzice, nauczyciele, katecheci. Osoby wysokowrażliwe są w społeczeństwie cenione za niektóre cechy charakteru, jak prostolinijność, brak skłonności do nieuczciwości, chęć niesienia pomocy innym, pracowitość i zgodne usposobienie. Zajmują raczej stanowiska w typowo kobiecych zawodach, w których coraz więcej jest dziś mężczyzn: bywają psychologami, terapeutami, pracownikami socjalnymi, choć tutaj muszą jednocześnie wykazać się odpornością, której mają na starcie mniej niż reszta populacji. Nadwrażliwcy, bo tak ich niesłusznie negatywnie nazywano, to tacy trochę poeci, sporo wśród nich artystów, romantycy, uczuciowcy, przedkładający świat wnętrza nad zewnętrzny, wspólny świat zainteresowań ludzi, z którymi żyją. W epoce romantyzmu tworzyli kulturę autentyzmu, szczerości uczuć, bywali traktowani niesprawiedliwie za swoją sublimację duchową, uczucia wyższe, altruizm, niekiedy posunięty aż do granic normalności psychologicznej. Często bywali działaczami społecznymi, dla których liczył się bardziej człowiek w potrzebie, niż oni sami czy rodzina, z której pochodzili. Nie sposób dla nich przejść było obok widomej krzywdy ludzkiej. Nigdy nie realizowali siebie wbrew moralności, a sumienie u nich bywa wyjątkowo wrażliwe. Stale rozmyślając nad sensem istnienia, wahają się przed podjęciem decyzji, nawet w prostych sprawach, bacząc, czy nie czynią czegoś złego, niestosownego czy nieprzyzwoitego. Zwracają uwagę na opinię otoczenia, nie są samodzielni w samoocenie, która zależy nie tylko od obiektywnej wartości tego, co robią, ale przede wszystkim zgodności z etosem, etyką, wartościami, które uznają za najważniejsze. Nie muszą to być dodajmy wartości ogólnie uznawane w danej epoce w narodzie - często zmuszeni są jako non-konformiści “płynąć pod prąd”, stawiać bierny opór, nie są bowiem oportunistami, którzy by zmieniali poglądy stosownie do wskaźników polityki bieżącej. W tym sensie wierni temu, co wynieśli z domu, szkoły, studiów, Kościoła, nie mają łatwo. Raczej są postrzegani niekiedy jako “sztywni”, nie łapią bowiem każdej okazji, by zarobić, nie chcą pchać się w życiu na pierwsze miejsca i przepychać łokciami w drodze do celu.



Potrafią cierpliwie czekać, na przykład na właściwego partnera, a kiedy ten się nie zjawi, raczej wybierają samotność albo niemodną dziś drogę w stanie duchownym niż wiązanie się z pierwszą lepszą osobą. Są ostrożne w relacjach, które postrzegają nie jako krótkoterminowe lokaty, ale projekty na całe życie, długoletnie przyjaźnie w tej grupie są na porządku dziennym. Niemniej bywają w nich ukryte pokłady nieprzepracowanych emocji, pretensji i żalów, poczucia krzywdy, które maskują ciągłym dobrym samopoczuciem, nieśmiałym humorem i nastawieniem bardziej na słuchanie niż wyrażanie siebie i swoich poglądów. Nie prowokują nigdy kłótni, w których chcieliby postawić na swoim, za wszelką cenę “zniszczyć” przeciwnika, bowiem są zdania, że z każdym prawie da się dojść do porozumienia. Pośród wrażliwości bardzo ważne miejsce zajmuje obok wspomnianej sztuki także cały świat natury, roślin i zwierząt, którymi lubią się otaczać, gdy czują samotność, pustkę czy chcą wypocząć od zbyt zawiłych relacji. Wrażliwość dotyczy także sfery duchowej, stąd często spędzają czas na rozmyślaniach, częściej można ich spotkać w kościele, nawet w środku na samotnej modlitwie, w pustej świątyni, bowiem cenią kontakt także z sobą i przedmiotem swej czci, o której nie lubią opowiadać wszem i wobec. Raczej skryci, otwierają się chętnie przed charakterami podobnymi sobie, tworzą zamknięte grupy w Internecie, gdzie niełatwo wniknąć intruzom, a także umawiają się w różnych kołach zainteresowań w czasie wolnym, szczególnie poświęconym sensowi życia. Nie postrzegają bowiem ludzkiej pielgrzymki w kategoriach materialistycznych, lecz egzystencjalnych, czyli nad materię i wszelkie dobra materialne przedkładają wartości duchowe, moralne, społeczne i zaangażowanie w budowę lepszej przyszłości.



Bardzo często ich życie przypomina walkę, taką najszlachetniejszą, bo ze swoimi wadami, słabościami i niekiedy zbyt surowo sobie wypominanymi przewinieniami, a nie z otoczeniem. Bardzo często życie traktują w kategoriach szansy, zadania, daru bądź misji, której brakuje przeciętnym zjadaczom chleba. Nie zgadzając się na przeciętność, zwykle nie ‘robią interesów’, nie byliby dobrymi maklerami giełdowymi, bankowcami ani inwestorami. Nie chcą życia rozumianego po mieszczańsku jako “oby do wiosny”, “jakoś-to-będzie”, więc gdy trzeba przejmują inicjatywę, biorą sprawy w swoje ręce, proponują innowacyjne, nietypowe rozwiązania problemów społecznych czy choćby zawodowych. Do wysokowrażliwych należało bardzo wielu znanych Polaków, np. Szopen, Słowacki, Wyspiański i wielu znanych z podręczników historii osobistości, które walczyły o lepsze jutro nie tylko dla siebie, ale dla kraju. To, że mają tę cechę przeszkadza bowiem bardziej w ich prywatnym świecie, ale jest bardzo korzystne dla społeczeństwa. Przykładem mogą być też Korczak, który został z podopiecznymi dziećmi do tragicznego końca w obozie hitlerowskim w czasie wojny, a także Maksymilian Kolbe, który oddał życie, ratując obcego człowieka czy wcześniej brat Albert Chmielowski, który tak był wrażliwy na los wyzyskiwanych biedaków ówczesnego kapitalizmu, że zrezygnował świadomie i dobrowolnie z dobrze zapowiadającej się kariery artystycznej (był świetnym malarzem), by stać się jednym z anonimowych nędzarzy, jacy żyli w Galicji w II poł. XIX wieku. Rok 2017 upływa właśnie pod patronatem brata Alberta, którego hasłem przewodnim życia stały się słowa: “Bądź dobry jak chleb”.



Nade wszystko należy pamiętać, że wysoka wrażliwość, a nawet nadwrażliwość, nie są czymś złym, patologicznym, co należałoby poddawać terapii. Przeciwnie - próby takiego “leczenia” zazwyczaj nic nie dają, a mogą wpoić przekonanie, że “coś jest ze mną nie tak, jestem nienormalny”, a to bardzo duże i szkodliwe społecznie nieporozumienie. Akceptując osoby, które są pełne rozterek, wahań i pytań o charakterze moralnym, czynimy świat lepszym, bo ukryte pokłady kreatywności w nich są wprost trudne do przecenienia.